چكيده
در صنايع شيميايي كوچك و سودآور، زماني كه محصولات توليدي اندك و باارزش هستند، واكنشهاي شيميايي درون
راكتورهاي ناپيوستهي نا پايا انجام ميشوند. اين راكتورها معمولاً انعطافپذير بوده و قابليت استفاده براي چندين فرآيند
را دارا ميباشند. راكتورهاي جاري حالت ناپايا يا همان راكتورهاي نيمه پيوسته نسبت به راكتورهاي ناپيوسته كه همهي
واكنشگرها در ابتداي واكنش به صورت همزمان به ظرف واكنش وارد ميشوند، مزيتهاي بيشتري را در صنايع كوچك
دارا هستند. راكتورهاي نيمه پيوسته به طور وسيعي ميتوانند در صنايع شيميايي خاص استفاده شوند. دليلي كه با
راكتورهاي ناپيوسته مقايسه ميشوند اين است كه افزودن تدريجي يكي از واكنشگرها روشي براي كنترل كردن سرعت
واكنش و در نتيجه گرماي آزادشده است. خوراك دهي در حين واكنش، علاوه بر اينكه يك فاكتور مهم در كنترل راكتور
است، يكنواختي كيفيت محصولات را هم ارتقا ميدهد؛ اما با اين وجود كمتر در صنايع شيميايي از آنها بهره ميبرند.
دليل اصلي اين تناقض، دشوار بودن مدلسازي و حل معادلات توصيفكنندهي آنها و دشواري تفسير نتايج حاصل در
آزمايشگاه ميباشد. به علاوه اينكه همه چيز از جمله غلظت، حجم و دماي مواد داخل راكتور در طول واكنش با گذشت
زمان تغيير ميكند. اين مقاله قصد دارد مدلهاي توصيفكنندهي اين راكتورها را در شرايط مختلف با استفاده از موازنه -
هاي جرم و انرژي بررسي كرده و به ذكر مشكلات و كاستيهاي مدلهاي حاضر بپردازد. در اين مقاله سيستم واكنشي
همگن مرتبه دوم مورد بررسي قرار گرفته است كه دستهي وسيعي از واكنشهاي صنعتي در داخل اين نوع راكتورها را
شامل ميگردد.
واژههاي كليدي: مدلسازي، راكتورهاي نيمه پيوسته، واكنشهاي مرتبه دوم