فرآیندی که طی آن مقداری از سوخت، اکسید شده و انرژی زیادی
آزاد می شود را احتراق می گویند. اکسید کننده ای که اغلب
در فرآیند احتراق استفاده می شود، هوا می باشد )به دلیل
ارزانی و قابل دسترس بودن(. اکسیژن خالص را به دلیل گران
قیمت بودن، تنها در بعضی از فرآیندهای خاص استفاده می کنند.
در یک مول یا یک حجم خاص از هوای خشک، 9.02 درصد اکسیژن،
1.07 درصد نیتروژن، 02 . درصد آرگون و مقادیر ناچیزی دی
اکسیدکرین، هلیم، نئون و هیدروژن وجود دارد. از آنجا که در
فرآیند احتراق، آرگون شبیه نیتروژن عمل می کند، ترکیب هوا
را به صورت 97 درصد اکسیژن و 12 درصد نیتروژن، توسط اعداد
مولی در نظر می گیرند. لذا با ورود هوا، به ازای هر مول
012 . مول نیتروژن وارد می شود فرآیند /.097= اکسیژن، 6013
احتراق عبارت از اكسایش اجزایي از تركیب سوخت است كه قابلیت
اكسید شدن دارند و در نتیجه میتوان آن را به صورت یك معادله
شیمیایي بیان كرد. مشعل دستگاهی است که با ترکیب مقدار
معینی هوا و سوخت در یک فضای ایمن انرژی سوخت را به انرژی
گرمایی تبدیل میکند که در اثر این احتراق مقداری گاز نیز
تولید شده که از راه دود کش خارج میشود. این انرژی تولید
شده توسط دو روش جابهجایی و تشعشع به محیط اطراف انتقال
داده میشود. مشعلها بر اساس: پروفیل شعله تولید شده، نوع
سوخت،طریقه اشتعال، ظرفیت کاری و ... تقسیمبندی میشوند